เหตุผลความล้มเหลวของการเสียสละแอโนดสําหรับอุปกรณ์ทางทะเล

มีคราบที่ไม่ใช่โลหะหนา 1 ~ 2 มม. บนพื้นผิวของขั้วบวกเสียสละส่วนใหญ่เกิดจากการสะสมของสังกะสีคลอไรด์พื้นฐานซึ่งทําให้เกิดฉนวนของพื้นผิวแอโนดที่เสียสละ มีการตกตะกอนที่อุดมด้วยเหล็กจํานวนมากในโครงสร้างขั้วบวกที่เสียสละซึ่งไม่สอดคล้องกับมาตรฐานสังกะสีที่มีความบริสุทธิ์สูงอย่างจริงจัง หลังจากขั้วบวกที่เสียสละทํางานในช่วงเวลาสั้น ๆ พื้นผิวการกัดกร่อนในตัวเองมีการก่อตัวของสิ่งที่แนบมาอย่างรวดเร็ว องค์ประกอบที่เป็นอันตรายเช่นเหล็กทองแดงและตะกั่วในขั้วบวกอย่างจริงจังเกินมาตรฐานเพื่อสร้างระยะที่สองที่เป็นอันตรายซึ่งทําให้ขั้วบวกเสียสละมีแนวโน้มที่จะเกิดการกัดกร่อนด้วยตนเองซึ่งนําไปสู่การก่อตัวของคราบสกปรก ฟอร์ม

การป้องกัน cathodic ทางเคมีไฟฟ้าเป็นหนึ่งในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการชะลอตัวและป้องกันความล้มเหลวในการกัดกร่อนของอุปกรณ์โลหะ วิธีการขั้วบวกเสียสละใช้กันอย่างแพร่หลายในการป้องกัน cathodic ของอุปกรณ์ในน้ําทะเลเนื่องจากการออกแบบที่เรียบง่ายการติดตั้งที่สะดวกและไม่มีแหล่งจ่ายไฟภายนอก

มีสองเงื่อนไขที่จําเป็นสําหรับขั้วบวกเสียสละในการทํางาน: ประการแรกวัสดุนั้นมีคุณสมบัติทางเคมีไฟฟ้าที่จําเป็นและประการที่สองมันมีการเชื่อมต่อไฟฟ้าที่ดีกับอุปกรณ์ที่ได้รับการป้องกัน

วัสดุแอโนดเสียสละที่ดีควรมีลักษณะดังต่อไปนี้: ศักยภาพในการทํางานขั้วบวกเชิงลบที่เพียงพอในการใช้งานจริงศักยภาพของขั้วบวกควรคงที่เป็นเวลานานและไม่ควรมีการเปลี่ยนแปลงเชิงบวกที่ชัดเจนกับการบริโภคขั้วบวก

ขั้วบวกโพลาไรซ์มีขนาดเล็กในระหว่างกระบวนการทํางาน วัสดุแอโนดเสียสละต้องมีความจุทางเคมีไฟฟ้าจริงที่มีขนาดใหญ่พอ จะไม่มีปรากฏการณ์การกัดกร่อนในตัวเองที่เห็นได้ชัดผลิตภัณฑ์การกัดกร่อนจะถูกเปิดใช้งานและละลายอย่างสม่ําเสมอและไม่มีผลิตภัณฑ์การกัดกร่อนที่ไม่ละลายน้ําวางอยู่บนพื้นผิว ไม่มีการไหลเชิงกลที่ชัดเจนและการกัดกร่อนด้วยตนเองของวิวัฒนาการไฮโดรเจนซึ่งจะไม่นําไปสู่การสูญเสียประสิทธิภาพในปัจจุบันโดยไม่จําเป็น แอโนดโลหะผสมสังกะสีมีประสิทธิภาพสูงในปัจจุบันการกัดกร่อนสม่ําเสมออายุการใช้งานยาวนานและเป็นวัสดุแอโนดเสียสละที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในสภาพแวดล้อมของน้ําทะเล